Yıllardır kişisel farkındalık öğretileri ile ilgilenmeme ve eğitim almama rağmen ilk defa içimden bir inzivaya katılmak geldi. Kafam çok yoğun ve kendimi yorgun hissederek katıldım, niyetim ise genel olarak mutlu olmaktı. İlk yaptığımız sette mutluluk diye aradığım şey önce huzur olarak geldi ve daha derinleşince de huzur diye tanımladığım şeyin güvende olma ihtiyacı olduğunu fark ettim. Bunu fark ettikten sonra kendimi akışa bırakmayı seçtim ve sonrasında gelen ne varsa serbest bıraktım. Daha sonraki gün meditasyonda içimdeki çocukla buluştum. İçimdeki çocuğun beni ne kadar özlediğini ve onu ne kadar yalnız bıraktığımı gördüm desem o his için hafif kalır. Çünkü bunu yaşadım. Hatta çocukluğumda köydeki evimizin bahçesinde annemi beklerken izlediğim bir gökyüzü vardı, yaptığımız sette ve yaptığımız yerde tekrar o bahçede o gökyüzü altında onunla buluştum meditasyon sırasında. Oradaydım ve onunla aynı gökyüzüne bakıyorduk. Benim için sarsıcı bir deneyim oldu ve çok iyi geldi. Baştan sona bu farkındalıklarımı destekleyen ve alan tutan muhteşem bir ortam içindeydim. Herkes tüm kalbiyle oradaydı, ağlarken de yargı yoktu kahkaha atarken de. Dolu dolu herkesle uzun ve derin sohbetler ettik, kahkahalar attık. Kendimi uzun zamandan sonra ilk defa bu kadar desteklenmiş ve sıcak bir ortamda hissettim ve etkisi hala üzerimde. Birlikte kahkaha atmak o kadar güzeldi ki. Yaptığımız her setin ve meditasyonun etkisi, katılan tüm herkesin samimiyeti ve sevgisi ile birleşince kalbim yumuşadı, içimde ne kadar beni kötü hissettiren duygu varsa onlar gitmiş de yerine şefkat ve sevgi gelmiş gibi oldu. Sanki kalbimin elektrik kesilmiş de karanlıkta kalmış odalarına tekrardan elektrik geldi. Her gün kahvaltıya daha da hafifleyerek oturdum, bedenimde ve ruhumda bu hafifliği hissettim. Ara ara Tülay’ın söylediğin gibi meditasyonlarda bazı hisleri ve anları mühürlemiştim ve şu an inzivadan sonra o mühürlediğim anların bedenimde güç olarak her gün daha çok yayıldığını deneyimliyorum. İyi ki gelmişim, iyi ki yüz yüze herkesle bu inzivaya katılmışım. Katılan her bir kişiye ve bu ortamı yarattığın için Tülay’a Simya Noktasına çok ama çok teşekkür ederim. İnzivayı bitirdiğimde hafiflemiştim ve şu anda da bu hafifliği hayatımda hissediyorum. Kalbimden gelen gücümü hissediyorum. Çok teşekkür ederim.